από geomusic7 » Κυρ Δεκ 25, 2011 12:42 am
ο δικος μου τραυλισμος ειναι κληρονομικος,απο μικρος θυμαμαι τον εαυτο μου να κολλαει στην ομιλια του και να στεναχωριεται εντονα γι'αυτο.Καθως μεγαλωνα συνηδητοποιουσα πως ξεχωριζα απο τα αλλα παιδια λογω του τραυλισμου μου ,στο σχολειο μερικες φορες φορες που ηξερα το μαθημα δεν σηκωνα το χερι μου για να μην με κοροιδεψουν τα παιδια.Ο τραυλισμος μου μια ζωη ειναι στασιμος,στις δυσκολες αλλα και στις χαρουμενες στιγμες,δεν με αναγκασε ομως να εχω την προσωπικη μου κοινωνικη ζωη,περιφερομαι και μιλαω με τον κοσμο αλλα πλεον δεν με ενδιαφερει αν θα τραυλισω.ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.Τωρα πια στα 25 μου ξεκινησα το ομαδικο προγραμμα και ειμαι αισιοδοξος γι'αυτο...
Τελευταία επεξεργασία από Anonymous και Παρ Δεκ 30, 2011 3:07 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά