Η σιωπή της φωνής μας!
Δημοσιεύτηκε: Δευτ Μαρ 07, 2011 4:25 pm
Η ταινία « Ο Λόγος του βασιλιά» ήταν η αφορμή ώστε να μιλήσουμε για τον τραυλισμό. Ενώ σε Αγγλία και Αμερική η ταινία ήταν η ευκαιρία που συζητήθηκε, σχολιάστηκε, παρουσιάστηκε το θέμα του τραυλισμού και πώς το βιώνουν τα πρόσωπα που τραυλίζουν, εδώ σιωπή… Τα Μέσα Ενημέρωσης ασχολήθηκαν αρκετά στην πλειοψηφία τους με τον τραυλισμό, αλλά και πολλά πρόσωπα που τραυλίζουν μίλησαν γι αυτό, σύλλογοι και φορείς κινητοποιήθηκαν. Εδώ σιγή… Λίγες αναφορές στον τραυλισμό και περισσότερες στην ταινία. Σίγουρα είναι μια ταινία, αλλά όταν θίγει μια δυσκολία που την αντιμετωπίζουν 65 εκατ. άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παύει να είναι μόνο μια ταινία σαν όλες τις άλλες.
Αυτή η σιωπή έχει κάποια βαθύτερα αίτια. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για τον τραυλισμό; Γιατί μας πονάει σαν κοινωνία να ανοίγουμε τέτοια θέματα. Ξύνουμε πληγές που δε θέλουμε να ανοίξουν αλλά να σβήσουν από τη μνήμη μας όσο δυνατόν πιο γρήγορα. Όταν κάτι μας πονάει πρέπει να μην μιλάμε καθόλου για αυτό; Να κάνουμε πως δεν υπάρχει; Έτσι θα δώσουμε τη λύση; Μα υπάρχουν τόσα προβλήματα να διορθώσουμε! Μ αυτό θα ασχοληθούμε; Μπορούμε και να το διακωμωδούμε αφήνοντας τηλεοπτικές σατιρικές εκπομπές και διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας να γελάνε σε βάρος μας. Μ αυτό τον τρόπο αφήνουμε τα πρόσωπα που τραυλίζουν να πιστεύουν πως είναι ανυπεράσπιστα, χωρίς υποστήριξη!
Μήπως τελικά μας βολεύει; Μας εξυπηρετεί να κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίποτα; Και γιατί να ασχοληθούμε παραπάνω; Σε τι θα μας ωφελήσει; Μόνο στο να ακούμε, να καταλαβαίνουμε και να συμπαραστεκόμαστε στα πρόσωπα που τραυλίζουν, να τα στηρίζουμε στις δυσκολίες τους, στα όνειρα τους και στο μέλλον που έχουν ονειρευτεί σαν όλους τους άλλους. Αξίζει να προσπαθήσουμε γι αυτό; Κάθε πρόσωπο που τραυλίζει και κάθε γονιός παιδιού που τραυλίζει ας κρίνει τι πρέπει να κάνει…
Θα παραθέσω δύο συνδέσμους :
Ο πρώτος σύνδεσμος είναι ένα άρθρο ενός πολιτικού της Μ. Βρετανίας, του Ed Balls, ο οποίος είχε το θάρρος να μιλήσει δημόσια για τον τραυλισμό του. Σημειώνω μια φράση του: « … Αυτή ήταν η αρχή της μάχης, να μην κρύβω πια τον τραυλισμό μου, αλλά να βρω τον τρόπο να το αντιμετωπίσω. Ακριβώς όπως την ταινία, βρήκα τη μεγαλύτερη βοήθεια έτσι απλά, μιλώντας με έναν ειδικό, και με τους φίλους και την οικογένεια μου… ».
Ακούσατε κάποιον «διάσημο» στη χώρα μας να παραδέχεται τον τραυλισμό του;
http://www.dailymail.co.uk/debate/artic ... ds-newsxml
Ο δεύτερος σύνδεσμος είναι ένα άρθρο από το BBC News όπου η ταινία ήταν η αφορμή έμπνευσης δύο μαθητών, και οι δύο πρόσωπα που τραυλίζουν, να κάνουν μια συνέντευξη μεταξύ τους για τον τραυλισμό συμμετέχοντας παράλληλα σε ένα διαγωνισμό.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/school_report/9407271.stm
Οι μαθητές είχαν την έμπνευση αλλά υπήρχε και η συμπαράσταση από το σχολείο. Εδώ γίνεται κάτι ανάλογο;
Δύο από τα ελάχιστα δημοσιεύματα που έχουν αναφερθεί στον τραυλισμό. Είχαμε το σπίρτο αλλά δεν ανάψαμε τη φλόγα ώστε να πυροδοτήσουμε τη συζήτηση για τον τραυλισμό. Ποτέ δεν είναι αργά. Ελπίζω να μην είναι μακριά η στιγμή που θα ανάψουμε μια μικρή σπίθα.
Αυτή η σιωπή έχει κάποια βαθύτερα αίτια. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για τον τραυλισμό; Γιατί μας πονάει σαν κοινωνία να ανοίγουμε τέτοια θέματα. Ξύνουμε πληγές που δε θέλουμε να ανοίξουν αλλά να σβήσουν από τη μνήμη μας όσο δυνατόν πιο γρήγορα. Όταν κάτι μας πονάει πρέπει να μην μιλάμε καθόλου για αυτό; Να κάνουμε πως δεν υπάρχει; Έτσι θα δώσουμε τη λύση; Μα υπάρχουν τόσα προβλήματα να διορθώσουμε! Μ αυτό θα ασχοληθούμε; Μπορούμε και να το διακωμωδούμε αφήνοντας τηλεοπτικές σατιρικές εκπομπές και διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας να γελάνε σε βάρος μας. Μ αυτό τον τρόπο αφήνουμε τα πρόσωπα που τραυλίζουν να πιστεύουν πως είναι ανυπεράσπιστα, χωρίς υποστήριξη!
Μήπως τελικά μας βολεύει; Μας εξυπηρετεί να κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίποτα; Και γιατί να ασχοληθούμε παραπάνω; Σε τι θα μας ωφελήσει; Μόνο στο να ακούμε, να καταλαβαίνουμε και να συμπαραστεκόμαστε στα πρόσωπα που τραυλίζουν, να τα στηρίζουμε στις δυσκολίες τους, στα όνειρα τους και στο μέλλον που έχουν ονειρευτεί σαν όλους τους άλλους. Αξίζει να προσπαθήσουμε γι αυτό; Κάθε πρόσωπο που τραυλίζει και κάθε γονιός παιδιού που τραυλίζει ας κρίνει τι πρέπει να κάνει…
Θα παραθέσω δύο συνδέσμους :
Ο πρώτος σύνδεσμος είναι ένα άρθρο ενός πολιτικού της Μ. Βρετανίας, του Ed Balls, ο οποίος είχε το θάρρος να μιλήσει δημόσια για τον τραυλισμό του. Σημειώνω μια φράση του: « … Αυτή ήταν η αρχή της μάχης, να μην κρύβω πια τον τραυλισμό μου, αλλά να βρω τον τρόπο να το αντιμετωπίσω. Ακριβώς όπως την ταινία, βρήκα τη μεγαλύτερη βοήθεια έτσι απλά, μιλώντας με έναν ειδικό, και με τους φίλους και την οικογένεια μου… ».
Ακούσατε κάποιον «διάσημο» στη χώρα μας να παραδέχεται τον τραυλισμό του;
http://www.dailymail.co.uk/debate/artic ... ds-newsxml
Ο δεύτερος σύνδεσμος είναι ένα άρθρο από το BBC News όπου η ταινία ήταν η αφορμή έμπνευσης δύο μαθητών, και οι δύο πρόσωπα που τραυλίζουν, να κάνουν μια συνέντευξη μεταξύ τους για τον τραυλισμό συμμετέχοντας παράλληλα σε ένα διαγωνισμό.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/school_report/9407271.stm
Οι μαθητές είχαν την έμπνευση αλλά υπήρχε και η συμπαράσταση από το σχολείο. Εδώ γίνεται κάτι ανάλογο;
Δύο από τα ελάχιστα δημοσιεύματα που έχουν αναφερθεί στον τραυλισμό. Είχαμε το σπίρτο αλλά δεν ανάψαμε τη φλόγα ώστε να πυροδοτήσουμε τη συζήτηση για τον τραυλισμό. Ποτέ δεν είναι αργά. Ελπίζω να μην είναι μακριά η στιγμή που θα ανάψουμε μια μικρή σπίθα.